نظرات مختلف پیرامون حضور معاون اول در چادر زلزله زدگان با کفش
الف- ایشان مهمان آن چادر بوده اند. همه لغتنامه ها مهمان را کسی می دانند که میزبان از او پذیرایی می کند. انصافا آن پذیرایی بود؟! من جای ایشان بودم فقط سرم را از سان روف... بیرون می آوردم و برای مردم دست تکان می دادم. متاسفانه جناب معاون اینجا قواعد لاکچری را رعایت نکردند.
ب- بعضی چیزها را که نباید تابلو کرد. اینکار مثل بقیه کارهای دولت محترم هدفدار بوده است. من شنیده ام که این کفشها را به سفارش دختر مظلوم یکی از وزرا پوشیده بودند تا جلوی دوربین تبلیغی شود و کاسبی ایشان رونق بگیرد. اگر نمی کردند چه کسی جواب آن 200 میلیون سرمایه را می داد؟ اصلا تقصیر صداوسیما است که همه جا دوربین دارد.
ج- سوال های جهت دار نپرسید. چرا فکر می کنید برای یک معاون اول کثیف شدن پتو و زیلو مهم نیست؟! مهم هست اما ایشان تمرکز خود را روی مبارزه با فساد گذاشته‌اند. ایشان آنقدر خانه و ویلا از مفسدان دیده اند که ذهن‌شان زندگی در چادر را یک شوخی می داند. اگر خانه یا ویلا بود شک نکنید با کفش نمی رفتند.
د- مگر یک معاون اول چقدر وقت دارد که برای یک بازدید دو دقیقه ای کفش هایش را درآورد؟ پس چه کسی باید عقب افتادگی سال های گذشته را جبران کند؟ بازدیدهای کفشی که هیچ، یادتان هست کفش نداشتیم که در چادر بپوشیم!
منتشر شده در روزنامه وطن امروز/ 23 اسفند 96
