بیست سالی می­شود که بین محصولات دعوا انداخته و آنها را سه دسته کرده‌اند. دسته اول که خیلی وقت است فاتحه لازم شده‌اند "ارگانیکها" هستند! محصولات تر و تمیزی که امروزه فقط روی کتیبه­ها نامی از آنها دیده می­شود. دسته دوم محصولاتی هستند که سم و کود نقش اولیاء را برای آنها بازی می­کنند و این محصولات خیلی به اولیاء خود شبیه هستند. در دسته سوم تراریخته­ها جای میگیرند. عده­ای باعث شده­اند گیاهان بویی از گیاهیت و حیوانات بویی از حیوانیت نبرند و حاصلش تراریخته شده است. برای مثال ژن خوک به مرغ تزریق کرده‌اند و موجود جدید نه بویی از خوکیت برده و نه از مرغیت!

طبیعی است وقتی محصولات به سه دسته تقسیم می‌شوند، مصرف کنندگان آنها هم باید به سه گونه تقسیم شوند تا قانون طبیعت به هم نخورد. گونه اول مردم کوچه بازار هستند کسانی که به ناچار تراریخته مصرف می­کنند. گونه دوم مخالفان تراریخته هستند. آنها هم به ناچار تراریخته مصرف می­کنند. گونه سوم موافقان تراریخته هستند که البته آنها هم به ناچار تراریخته مصرف می­کنند.

تا اینجا این دسته بندی از بیخ اشتباه بود و همه در گونه تراریخته خوران جای گرفتیم. اما در این بین تفاوت­هایی وجود دارد. مخالفان می­گویند که با یک برچسب می­توان دست کم به گونه خودشان و گونه کوچه بازاری­ها این اختیار را داد تا خودشان انتخاب کنند که تراریخته خور به حساب بیایند یا خیر. اما مخالفان فقط به خودشان توجه دارند و چشم دیدن این اتحاد در تراریخته خوردن را ندارند. آنها نمی­دانند اگر تراریخته­ها برچسب دار شوند چه مشکلاتی به بار می­آید. در زیر تعدادی از این مشکلات را می­خوانیم:

1.با برچسب زدن، همه از اثرات این محصول بر خود و هفت نسل قبل و بعدشان با خببر می­شوند. آن وقت است که دیگر کسی تراریخته نمی­خورد و مریضی منقرض می­شود. مریض که نباشد بیمارستانها خلوت، جامعه پزشکی بیکار و گورکن­ها هم کندن­هایشان بیهوده می­شود.

2.از آنجایی که برچسب ما را در فکر درد و مرض­های بعدش غرق می­کند، با دل و جان غذا خوردن را از ما می­گیرد. آن وقت است که اصطلاح «نوش جونت» و «گوشت بشه به تنت» بی­معنی می­شود و ما نمی­دانیم بعد از غذا چه بگوییم و مشکلات فرهنگی زیاد می­شود.

3.با برچسب فروشگاه­ها چون بیشتر اجناسشان تراریخته است، ورشکسته می­شوند و باید تخته کنند. در نتیجه دیگر محصولات سالم مانند آدامس خرسی هم در دسترس نخواهند بود. آن وقت است که موقع استرس، آدامسی برای جویدن پیدا نمی­شود و جامعه را استرسی­های لاعلاج قبضه می­کنند.

4.کسی به فکر آمار بیکاران هست؟! با برچسب زدن، تراریخته­ها به فروش نخواهند رفت. در نتیجه گونی گونی دلال تراریخته و وارد کننده به جامعه بیکاران اضافه می­شود. آقای مخالف آن موقع شما جواب جامعه بیکاران را میدهی؟!

مخالفان عزیز لطفا در انتفادهایتان موارد بالا را هم در نظر بگیرید. برای کشور مشکل تراشی نکنید. مسئولان با تراریخته خوردن مردم زندگی می­کنند. پس بیخیال شوید و این آرامش را از جامعه نگیرید.


منتشر شده در خبرگزاری تسنیم