در یکی از کشورهایی که در جوار کره زمین است، دولت برای انتخاب کابینه‌اش دستورالعمل ویژه‌ای دارد. دولت مذکور خیلی سفت و سخت به این دستورالعمل پایبند است و ویژگی‌های ذکر شده را در افراد مد نظرش جست‌وجو می‌کند و به هیچ عنوان... کوتاه نمی‌آید. بندهایی از این دستورالعمل را با هم می‌خوانیم:
-افراد ریز و تیزبین در
کابینه جایی ندارند. آنها مشکلات ریز را هم می‌بینند و باعث می‌شوند افراد دیگر
کابینه که ریزبین نیستند غصه بخورند. طبیعتاً دهه شستی ها چون سوی چشم بیشتری دارند از
مصادیق این بند هستند و باید از آنها دوری جست و سالمندان را وارد کارکرد.
- بحران، جهان‌دیده می‌خواهد،
موی سفید می‌خواهد و هیکل شدید! در انتخاب مدیر بحران سن و سال از همه چیز مهم‌تر است و باید به سالمندان توجه ویژه داشت.
- کسانی که زیاد در بین مردم
رفت و آمد دارند و از حال و روز آنها باخبرند، آدم‌های احساسی و دلرحمی هستند.
آنها در برخورد با مردم، بیشتر از آنچه که باید، توجه می‌کنند و چارچوب به هم زن
هستند. آنها با رفت و آمدهای خود بین مردم هم پول بیت المال را هدر می‌دهند و هم
ترافیک را سنگین‌تر می‌کنند. افراد سالمند دیگر این کارها را کرده‌اند و حوصله
ترافیک و صحبت با مردم را ندارند. آنها بهترین گزینه هستند.
- هر کسی با ساعت کارکرد مفید
دولت در روز آشنا نیست. هر کسی هم نباید آشنا شود. سیاست کار پرفشاری است و هر یک
ساعت آن معادل یک روز کار در معدن است. پس کسانی که توانایی یک ساعت کار سیاسی در
روز را دارند الماسانی گرانبها هستند که نباید بیرون از کابینه خاک بخورند و از
آنجایی که الماس هر چه قدیمی‌تر باشد قیمت بالاتری دارد، باز هم افراد سالمند در
اولویت هستند.
منتشر شده در روزنامه وطن امروز 96/12/09
