همان شهید #جات_اینجاست

افغانستانی‌ها با بقیه فرق دارند. همه چیزشان. از درونیات‌شان گرفته تا بیرونیات! این تفاوت‌ها را در خیلی چیزها نشان خلق‌الله داده‌اند. مثلا

سلاخی عزت

هر چه گفتم نمی‌آیم حرف تو کله‌شان نرفت. گفتم می‌برید خاک بر سر ترم می‌کنید. گفتن که ما فلانیم و بهمانیم و برای حفظ آبروی تو می‌خواهیم برویم #مالزی. اصلا از آن اول

هلِ زمان

آسمان ساکت شده بود. بامهای گِلی انگار خر بودند. برف بارشان شده بود. "او" و پسرعمویِ شهری‌اش، کنار پدربزرگ تو ایوان ایستاده بودند. پدربزرگ لبانش

پُز قدس

با امروز، دقیقا بیست سال از شهادت سردار سلیمانی می‌گذرد. یادبود بیستمش را هم رفتم. ۱۳ دیِ سالِ ۱۴۱۸ شمسی. حال و هوای مراسمِ امسال با سالهای قبل فرق داشت. هم جمعیت بیشتری آمده و هم

مسخره ات می‌کنند

درباره رمان بیوتن

بیوتنِ امیرخانی را تو سه هفته خواندم، در روزهای سرد آذر ماه. بیشترش را بیرون خانه و کمترش را در خانه. بیوتن داستان ارمیایی است از دنیای دیگر که وارد دنیای امروزی شده، به قرن 21 آمده است، به آمریکا، به

دایی جان ناپلئون و پپه ها!

درباره رمان دایی جان ناپلئون

تابستان جایی کلاس میرفتم. درباره رمان نویسی بود و استاد به نامی داشت. استاد به نام کلاس هر وقت میخواست مثالی بزند و مبحثی را فرو کند در کله مان، در کنار بقیه کتابها رمان "دایی جان ناپلئون" را که ایرج پزشکزاد 50 سال پیش نوشته جلو

سوپر ماریو

بازیکن هم تیمی می خواهد توپ را پرتاپ کند. او ماریو را انتخاب میکند. ماریو اما دوست ندارد برود گوشه زمین. نمی‌خواهد صدای اروپایی هایی که دارند برایش صدای

اعتراضات مشکوک

-شنیده‌ای بازی رئال بارسا را به خاطر اعتراضات عقب انداخته‌اند؟
+جدی لغو شد؟ فکر نمیکردم درگیری آنقدری شدید باشد که الکلاسیکو عقب بیفتد
-اسپانیایی‌ها

حسرت خوش مزه

«التماس دعا...»
این دو کلمه را برای رفیقی که عازم کربلا است ارسال می‌کند. تلویزیون دارد تصاویر پیاده روی اربعین را نشان میدهد. پیامی دیگر، باز هم رفیقی حلالیت طلبیده است. چندباره التماس دعا می‌نویسد. انگار با

جشن گروتسک

در ادبیات و هنر چیزی داریم به نام «گروتسک». معنی جمع و جورش میشود: داستان ناهمگونی احساس. یعنی ما به عنوان مخاطب